Yagmur`un Gözyaslari - Kalubela

Savaslarimi tek basima verdigim, kendimi yapayalniz hissettigim ve aci cektigim zamanlarda tanidim uzaklarin yakinligini ve yakinlarimin uzakligini. O zaman ögrendim insanin önce kendine yaslanmasi gerektigini. Geriye ne kaldi derseniz; büyük yorgunluklar, affedilemeyen kirginliklar ve keske hic tanimasaydim diye gecmisin tozlu raflarina kaldirdigim insanlar... Bugün baktigimda, gecmiste kimseye muhtac olmamanin ve tek basima ayakta durmanin huzurunu yasiyorum. Insanlari tanimak icin önce onlari zamana birakmak gerekiyormus. Bu gercegi de yeni yeni anliyorum. Evet, adim cogu zaman gecimsize cikiyor, tavirlarim cekilmez geliyor.Ama kimse bu hale nasil geldigimi, neden böyle davrandigimi anlamiyor. Herkes son sahneye bakiyor. Nitekim hayat böyle. Hayaller ayri, gercekler ayri Buna olgunluk deniyor, yalnizlik deniyor, yasanmislik deniyor ve insan her seye zamanla alisiyor.